11
Gru 2024

Nowe zasady delegowania w transporcie: Nasz ekspercki wkład w dyrektywy UE

Braliśmy udział w pracach jako eksperci nad dyrektywami UE dotyczącymi delegowania pracowników w sektorze transportu. Poniżej znajdują się regulacje, które są wprowadzane.

Dotychczasowe regulacje dotyczące delegowania pracowników
Do tej pory obowiązywała definicja pracownika delegowanego określona w dyrektywie 96/71/WE, z różnymi modyfikacjami, aż do ostatniej wersji wprowadzonej dyrektywą 2018/957, która wykluczała jednak pracowników sektora transportu z jej zakresu zastosowania. Dyrektywa 2020/1057 wprowadza teraz rozróżnienie między typami operacji transportowych, które mają być objęte przepisami o delegowaniu, a tymi, które nie będą objęte tymi przepisami. Zakładamy zatem, że delegowanie pracowników ma miejsce, gdy dwie operacje są wykonywane między innymi państwami członkowskimi niż to, w którym przedsiębiorstwo transportowe ma swoją siedzibę.

Transgraniczne operacje transportowe i kabotaż
Z jednej strony mamy do czynienia z tzw. transgranicznymi operacjami transportowymi, rozumianymi jako operacje transportowe wykonywane między dwoma państwami członkowskimi lub między państwem członkowskim a państwem trzecim, z których żadne nie jest krajem, w którym przedsiębiorstwo transportowe wykonujące te operacje ma siedzibę. Oraz z kabotażem, rozumianym jako krajowe operacje transportowe na rzecz osób trzecich, wykonywane tymczasowo na terytorium jednego z państw członkowskich przez przedsiębiorstwo transportowe mające siedzibę w innym państwie członkowskim.

Wyłączenia z delegowania: cztery typy operacji
Z drugiej strony, kierowca nie będzie uważany za delegowanego, gdy wykonuje do czterech różnych typów operacji transportowych:

• Międzynarodowe operacje bilateralne, które są operacjami transportowymi opartymi na umowie transportowej z państwa członkowskiego, w którym przewoźnik ma siedzibę, do innego państwa członkowskiego lub państwa trzeciego, albo z innego państwa członkowskiego lub państwa trzeciego do państwa członkowskiego, w którym przewoźnik ma siedzibę;
• Ograniczone dodatkowe operacje załadunku i/lub rozładunku, tj. operacje transgraniczne wykonywane w związku z operacjami bilateralnymi w państwie członkowskim lub państwie trzecim, przez które kierowca przejeżdża;
• Tranzyt przez terytorium państwa członkowskiego bez wykonywania jakichkolwiek operacji załadunku lub rozładunku;
• Początkowy lub końcowy etap kombinowanej operacji transportowej, zgodnie z definicją zawartą w dyrektywie Rady 92/106/EWG, gdzie operacja drogowa obejmuje wyłącznie międzynarodowy transport bilateralny.

Nowe regulacje mają na celu zwiększenie przejrzystości w delegowaniu pracowników sektora transportu oraz stworzenie sprawiedliwych zasad konkurencji na europejskim rynku transportowym.

Chcesz być na bieżąco? Interesują Cię najświeższe informacje z Norwegii? Dołącz do Solidaritet Norge — razem jesteśmy silniejsi!